Perfectionisme

Yes! We’re back!

Na 2 maanden zomerstop zijn we terug met aflevering 10 over “Perfectionisme”.

Perfectionisme is iets waar je veel over hoort. Iets waarvan veel mensen denken dat ze het zijn. En vooral waarvan iedereen zijn eigen definitie heeft.
Maar is het wel of je bent perfectionist of je bent het niet?

Om het zeker over hetzelfde te hebben, kiezen we voor de definitie van Brené Brown in “De moed van imperfectie.” , nl.

Perfectionisme is niet hetzelfde als je best doen. Perfectionisme heeft niets te maken met gezonde prestaties en groei. Het is een vorm van zelfbescherming.

Perfectionisme is geen vorm van zelfverbetering. Waar het bij perfectionisme is wezen om draait is goedgekeurd en geaccepteerd worden.

Gezonde inspanning is op jezelf gericht: hoe kan ik beter worden?
Perfectionisme is op de ander gericht: wat zullen ze ervan vinden?

Perfectionisme heeft een negatieve connotatie, maar uw best doen is niet op zich negatief.

Wij, Evy en Tinne, verschilden nogal van onze zussen op het vlak van schoolprestaties. Wij waren sneller content, goed was goed genoeg. Waarom? Door de lat al lager te leggen haalden we ons zelf uit de strijd.

Wij zijn “downplayers”, we leggen de lat wel hoger, maar we zoeken niet onze uiterste limiet op. We willen van “downplayer” naar “player” gaan.

Kan of wil je de beste zijn voor iedereen?
En is dat nodig?
Draait het niet om je eigen potentieel waar te maken? Of was het potentie :-)
Niet de beste willen zijn, maar 1 van de besten. De beste voor uw soort mensen.
Merci voor dit inzicht, Emilie.

En als uitsmijter: wat vinden we van gezelschapspelletjes?

Conclusies:

Er is geen nummer 1.
Je kan niet falen in jezelf zijn.